Li en Hu waren grad school klasgenoten toen ze begonnen dateert uit inNa het afstuderen, de twee snel een baan gevonden, een huis gekocht, trouwden ze en vestigden zich in Beijing, waardoor ze de afgunst van hun vrienden en familie thuis. Beide afkomstig uit de kleinere, minder welvarende steden in China in het noordoosten. Onderwijs was er voor hun deur aan sociale mobiliteit, goed betaalde banen, en het leven als"Nieuwe Beijingers."Het jonge echtpaar besloot al vroeg dat ze wilde een zogenaamde DINK ("double income, no kids") levensstijl. Toen ik hen interviewde voor mijn onderzoek, ze spraken een algemene afkeer van kinderen, en een diep begrip van de verantwoordelijkheden en moeilijkheden die kom met het opvoeden van een kind. In hun kleine familie, de emotionele binding tussen man en vrouw is de belangrijkste van alle. Echter, zodra Li en Hu waren getrouwd, ouders, vrienden, en collega s gelijk gestraft hun dim weergave van het ouderschap."Het hebben van een kind is de enige manier om je leven te maken", was een gemeenschappelijke onthouden."Het is niet een echte familie totdat je hebt een kind,"anderen verteld."Als je niet van plan bent om een kind hebben, waarom zelfs trouwen in de eerste plaats."Na drie jaar van constante druk van leeftijdgenoten, het echtpaar is op te lossen brak. Li gaf geboorte aan van hun dochtertje van drie jaar geleden. Het echtpaar verf een openhartig beeld van hun huidige leven."We leven nog steeds alsof we een DINK familie,"Li zegt."We gaven ons kind met onze ouders te verhogen, terwijl ons leven blijven gecentreerd rond elkaar.
We hadden een kind voor onze ouders' wil. Ze werden jacht op ons over het constant We dachten dat er één zou geven ons rust."De kracht van de opvoeding van een kind cultuur in China is zodanig dat heeft ertoe geleid dat de relatie tussen man en vrouw tot het afstaan van grond aan de tussen ouder en kind.
Het is niet ongebruikelijk om te horen van Chinese koppels die een huwelijk heeft opgehouden te bestaan in alle, maar de naam, maar die gehuwd blijven,"in het belang van het kind."Hoewel de term"DINK"dateert van de jaren, het idee is pas laat aan in China. De opkomst van DINK koppels, die stabiele inkomsten en ervoor kiezen geen kinderen te hebben, heeft gegeven aan jonge mensen meer ruimte om hun eigen keuzes te maken binnen het burgerlijke systeem. Echter, de Chinese koppels die ervoor kiezen om kinderloos blijven nog steeds geconfronteerd met enorme druk om te blijven, de familie lijn. In de traditionele Chinese cultuur, het huwelijk en de bevalling zijn collectieve activiteiten. Een bekend gezegde uit Mencius, de oude Chinese filosoof, stelt dat niet de productie van een mannelijke erfgenaam van de familie is de meest unfilial ding een paar kunnen doen. Vandaag de dag, het krijgen van kinderen wordt nog steeds gezien als het belangrijkste doel van het huwelijk. Het conflict tussen traditie en moderniteit kenmerkt het leven van veel Chinese geboren na de invoering van het één-kind beleid in. Als deze generatie groeide oud genoeg om te trouwen en kinderen van hun eigen, hun methoden en standaarden voor het kiezen van een partner, en de aard van hun huwelijkse relaties, groeide steeds meer divers. Deze verschuiving is niet te scheiden van de sociale veranderingen die zich in China tijdens de één-kind generatie vormende jaren, als het land snel ging van een insulaire, geplande socialistische staat om een geglobaliseerde markteconomie. Veel van degenen die opgegroeid zijn voordat het tijdperk van de hervormingen van de jaren nog steeds de neiging om het frame van het huwelijk en de voortplanting als een bijdrage aan de grote socialistische machine, terwijl de huidige jongeren zijn opgegroeid op een dieet van individuele keuze en respect voor emotionele vervulling tussen man en vrouw. Bovendien, een generatie van kinderen ontvangen extra hulp en steun van hun familie, met wie ze gevoerd hun leven plannen, te midden van een periode van intensieve verstedelijking. De enorme spanning van de wedstrijd maakte het kopen van een huis, een baan te vinden en trouwen veel meer stress. Met geen broers of zussen af te leiden de aandacht af van hen, de post-' generatie kwam onder toenemende neemt de druk van ouders om kinderen te hebben, ook al worden dergelijke eisen werden trouw in strijd met wat sommige van hen wilde. Degenen die ervoor kiezen de DINK levensstijl doen voor een verscheidenheid van redenen. Enige hoop om te voorkomen dat de kosten van de opvoeding van de kinderen en het voeren van een eigen persoonlijke ontwikkeling.
Anderen geven uiting aan een verlangen om te rebelleren tegen de traditionele opvoeding van een kind de cultuur, de zorg over de wereld van hun kinderen zullen erven, of een geloof dat alleen vrouwen kunnen beslissen wat te doen met hun lichaam.
Echter, veel van deze paren uiteindelijk bezwijken onder de druk van het traditionele geloof of peer pressure. Het hebben van kinderen is niet open voor onderhandelingen kan je net zo goed noemen het"onvrijwillige vruchtbaarheid"en niet eerder is de baby gespeend dan het is verpakt uit te haar opa en oma' s huis opgehaald te worden. Ik noemde dit fenomeen van ouders die terugkeren naar hun oorspronkelijke koppel-centric leven nadat hun kind is geboren de"sub-DINK"levensstijl. De onvrijwillige vruchtbaarheid van sub-Dink, en de vrijwillige onvruchtbaarheid van bona fide Dink, beide komen voort uit een individuele wens om niet zwanger te worden en bevalling. Echter, de sub-DINK aanpak komt met zijn eigen uitdagingen en problemen. Vroeger of later, het echtpaar de ouders oud worden en sterven, is het doorbreken van het familie-relaties. De sub-DINK regeling veroorzaakt ook problemen voor het kind, psychologische ontwikkeling en estranges de ouders van hun kind in de opvoeding. De traditionele DINK model is emancipatorische want het vormt een uitbreiding van een individuele keuze. In twee-kind-beleid in China, de beslissing om kinderen te hebben, moet een keuze gemaakt door een individu of een paar, niet iets voor rekening van de capitulatie te druk. In contrast, de sub-DINK lifestyle is een ongelukkige en onhoudbaar compromis tussen de traditionele Chinese familie normen en moderne sociale waarden: Noch de ouders, noch kinderen profiteren van fobbing uit een kind ze willen niet echt naar haar grootouders. In het einde, sub-DINK koppels onvermijdelijk leren dat ze het niet kunnen hebben van hun taart en eten het ook. (Header image: Chinees bruidspaar poseren voor foto s bruiloft in de buurt van de Bund in Shanghai, op juli. Wang Chen Zesde Toon).
